Çocukluk...

Mahalle maçlarında topu atan alırdı. Bizden 1-2 yaş büyüklerimize abi diyecek kadar saygılıydık. Su küçüğün söz büyüğündü her zaman.. Küfür etmeyi bile bilmezdik çoğu zaman.. Kızarma gibi özelliğimiz vardı. Utanma duygusu ile büyüdük biz.. Top oynarken forvette "Hagi" defansta "Bülent Korkmaz" dık.. Kaleye geçince "Taffarel" oluverirdik bi anda. 

Sevgilimiz yoktu ama sevenlerimiz vardı. Bunu da belli eden bir hareket yaptı mı "oooo anlayalım" lafı çıkardı koro gibi herkesin ağzından aynı anda. Erkeklerle kızlar toplandığında yakar top oynardı mesela. Yine de centilmen adamdık biz yakmazdık bile bile kızları.. Amacımız kötü olmadı hiç bir zaman.. 

Karnımız acıkırdı öğle vakti güneşin altında "anneeee salça ekmek yap " derdik.. Sepetle gelirdi ekmeğimiz. Bakkaldan kola alırdık bazen, veresiye defterine yazdırırdık "babamın haberi var abi" nidalarıyla.. Dudağımız patlardı, kimse dayak mı yedin demezdi o zamanlar.. Çünkü kimse kimseye zarar vermezdi. Ya düşmüşüzdür ya da top gelmiştir.. Her hafta dizimizde yara olurdu, kabuk tutardı. Soyması da bir zevk, kaşıması da bir zevkti..

Tasolarımız vardı, bazıları erken kalkar inerdi sokağa biz o "çıt, çıt" sesiyle uyanırdık.. Bir kaybettik mi, oturur ağlardık kimi zaman gitti "misty tasom"diye.. Zor çıkardı çünkü cipslerden. Bazılarına çıkmazdı aslında. BMX bisiklete biner hava atardık arkadaşlara. Dünya kupası maçları esnasında sokağa çıkma yasağı getirirdik kendimize..

En kötü hareketimiz, bisiklete pompa eşliğinde havalı korna yapmaktı belkide. Gürültü yapardık, arka lastiğe sıkıştırırdık pet şişeyi motosiklet havası katardık. Yeni dökülmüş asfaltın üstünde çıplak ayak koşmanın zevkini yaşadık biz. Sonunda zenci ayağımız olsa da.. Bizim için en büyük mutluluk, Bugs Bunny bitti zannederken arkasına yeni bir bölümün başlayacağına işaret o aslanın kükreme sesiydi belkide.. Oturur izlerdik. Biz iyiydik, güzeldik.. Noldu bize diye sormak bile, tüm bunları yaşayanlarda bi kaç göz yaşına sebep olur belki.. Çünkü içimiz de hala o çocukluğumuz ve anılarımız var..